Nawigacja

Aktualności

Prezydent RP Andrzej Duda pośmiertnie odznaczył Alfonsa Zgrzebnioka Orderem Orła Białego

Alfons Zgrzebniok urodził się 16 sierpnia 1891 r. w Dziergowicach pod Koźlem, jako najstarsze z dziewięciorga dzieci Juliusza i Eleonory z domu Rakoczy. Jeden z dowódców I i II powstania śląskiego.

W Katowicach odbyły się w niedzielę 4 lipca uroczystości zorganizowane w ramach obchodów 100. rocznicy zakończenia III powstania śląskiego. Wziął w nich udział prezydent Rzeczypospolitej Polski Andrzej Duda, który pośmiertnie odznaczył bohatera śląskich zrywów Alfonsa Zgrzebnioka – jednego z dowódców I i dowódcy II powstania śląskiego. Na ręce rodziny powstańca, Prezydent RP przekazał Order Orła Białego. Odznaczenie z rąk głowy państwa odebrała krewna Alfonsa Zgrzebnioka, Józefa Miszczyk, która towarzyszyła także w złożeniu wieńca pod pomnikiem Powstańców Śląskich.

Alfons Zgrzebniok (1891-1937) – W czasie I wojny światowej służył w armii niemieckiej. Od stycznia 1919 r. w Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Komendant w powiecie kozielskim, wielokrotnie brawurowo pozyskiwał broń z niemieckich magazynów, przebrany w mundur niemieckiego oficera. Aresztowany przez Grenzschutz, uciekł z więzienia w Raciborzu. Nazywany przez Niemców „największym polskim bandytą w okręgu kozielskim”. Od sierpnia 1919 r. do sierpnia 1920 r. komendant główny POW G.Śl., współautor planów wybuchu I powstania śląskiego oraz jego dowódca. Dowodził wojskami także w czasie II powstania śląskiego. Szef oddziału personalnego Naczelnej Komendy Wojsk Powstańczych w czasie III powstania śląskiego, następnie doradca wojskowy przy sztabie 1 Dywizji Wojsk Powstańczych. Współzałożyciel Związku Byłych Powstańców, następnie Związku Powstańców Śląskich.

Polecamy:

Audycja Polskiego Radia Katowice oraz IPN o Alfonsie Zgrzebnioku w ramach cyklu „Z myślą o Niepodległej“.

W ramach serii wydawniczej „Bohaterowie Niepodległej“ ukazała się publikacja Witolda Iwaszkiewicza  „Alfons Zgrzebniok“.

5 lipca 1921 r. zakończyło się III powstanie śląskie. W jego wyniku Rada Ambasadorów zdecydowała o korzystniejszym dla Polski podziale Śląska. Z obszaru objętego plebiscytem, który odbył się na Górnym Śląsku 20 III 1921 r., czyli terytorium o powierzchni ponad 11 tys. km², zamieszkanego przez ponad 2 mln ludzi, do Polski przyłączono 29 proc. terenu i 46 proc. ludności. Na przyznanym Polsce terenie znajdowały się 53 z 67 istniejących kopalni, 22 z 37 wielkich pieców oraz 9 z 14 stalowni.

Polecamy inicjatywy katowickiego oddziału IPN przygowane w ramach obchodów100. rocznicy III powstania śląskiego.

do góry