Przed świtem 17 września 1939 r. Armia Czerwona przekroczyła granicę polsko-sowiecką. Od pierwszych dni po zajęciu wschodnich terenów II Rzeczypospolitej czerwonoarmiści dopuszczali się na nich makabrycznych zabójstw, gwałtów i grabieży. Okupacja „pierwszego Sowieta” została zakończona inwazją jego niedawnego sojusznika – Niemiec – latem 1941 r. Wtedy też funkcjonariusze władzy sowieckiej dokonali masowych rozstrzeliwań Polaków na terenie całych Kresów Wschodnich: od Wilna do Kołomyi. Najpowszechniejsze morderstwa dotknęły ludność cywilną Lwowa i województwa lwowskiego. Liczba osób, które latem 1941 r. straciły życie, idzie w dziesiątki tysięcy. Najbardziej znane miejsca ówczesnych zbrodni sowieckich to lwowskie więzienia: „Brygidki” oraz na Zamarstynowie, a ponadto Brzeżany, Dobromil, Sambor, Żółkiew czy Chyrów.