E-Księgarnia
Lesław Frączek – ur. 11 marca 1935 r. we Lwowie. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, Wydział Metalurgiczny (1957).
W latach 1955–1971 w PZPR.
1958 r. pracownik fizyczny (stażysta) w Hucie Florian w Świętochłowicach, 1959–1960 inżynier w Zakładach Mechanicznych Łabędy w Łabędach, 1961–1963 w Hucie Warszawa, 1963–1966 pracownik naukowy AGH w Krakowie, 1967–1969 informatyk w Zakładzie Elektronicznej Techniki Obliczeniowej w Katowicach, 1970–1971 w Zakładzie Elektronicznej Techniki Obliczeniowej Budownictwa tamże, 1971–1973 w Głównym Instytucie Górnictwa tamże, 1974–1981 projektant systemów informatycznych w Centralnym Ośrodku Informatyki Górnictwa w Katowicach.
Od września 1980 r. w „Solidarności”, członek Komitetu Założycielskiego w COIG, nast. KZ, 1981 przew. Komisji Koordynacyjnej „S” Pracowników Przedsiębiorstw Informatycznych Polski Południowej.
14–15 grudnia 1981 r. współorganizator i uczestnik strajku w COIG, członek KS; 16 grudnia 1981 r. zwolniony z pracy. 15–16 grudnia 1981 r. doradca KS w KWK Wujek; 16 grudnia 1981 r. – 28 czerwca 1989 r. w ukryciu na południu Polski, m.in. w Katowicach, Wrocławiu i Lublinie. 1982–1990 członek SW, łącznik (m.in. z Wrocławiem), kolporter prasy podziemnej, m.in. „Wolnych i Solidarnych” oraz „Solidarności Walczącej”.
Od 1990 r. projektant systemów informatycznych w COIG. Od 1998 r. członek KZ „S” tamże. 1990–1992 przedstawiciel Partii Wolności w Katowicach. Od 2000 r. na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007), Krzyżem Wolności i Solidarności (2019).
1982–1983 rozpracowywany przez Wydz. V-2 KW MO/WUSW w Katowicach w ramach SOR krypt. Ania, 1983–1987 przez Wydz. V-2 WUSW tamże, nast. Wydz. III WUSW tamże w ramach SOR krypt. Leszek, 1987–1990 przez Wydz. III, nast. Inspektorat II, nast. Wydz. Studiów i Analiz WUSW tamże w ramach SOR krypt. Ośmiornica.
Encyklopedia Solidarności
Pogrzeb śp. Lesława Frączka odbył się w sobotę 19 lutego w kościele pw. Najświętszej Marii Panny Wspomożenia Wiernych w Czechowicach-Dziedzicach (ul. Legionów 57). W ostatnim pożegnaniu zmarłego wzięli udział: rodzina Lesława Frączka, koledzy z NSZZ „Solidarność”, Solidarności Walczącej, KPN, poczty sztandarowe, przedstawiciele władz. Pogrzeb miał charakter państwowy.
Postanowieniem prezydenta RP Andrzeja Dudy, Lesław Frączek został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla transformacji ustrojowej w Polsce, za zaangażowanie w działalności społecznej. Odznaczenie synowi zmarłego Przemysławowi Frączkowi, przekazał dr Andrzej Sznajder, dyrektor Oddziału IPN w Katowicach.
Prezes Rady Ministrów Mateusz Morawiecki w liście skierowanym do uczestników pogrzebu napisał, ze Lesław Frączek „był jedną z tych osób, dzięki którym koniec lata i jesień pamiętnego 1980 roku będą już zawsze kojarzyły się z pełnym entuzjazmu budowaniem struktur powstającej wtedy „Solidarności”. (…) Jak bardzo ukochał Pan Lesław „Solidarność”, która dla niego, podobnie jak dla milionów Polaków, była formą insurekcji, okazało się po narzuceniu stanu wojennego. Pan inżynier Frączek natychmiast zorganizował strajk okupacyjny w COIG, co przypłacił zwolnieniem z pracy. W gorących dniach strajku okupacyjnego w Kopalni „Wujek” Pan Lesław pełnił funkcję doradcy tamtejszego Komitetu Strajkowego. (…) Masakra na „Wujku” to początek prawdziwej epopei Pana inżyniera Frączka. Epopei, będącej materiałem na scenariusz ciekawego filmu akcji. Przez blisko osiem lat Lesław Frączek wodził za nos funkcjonariuszy i agentów SB, ukrywając się tuż obok siedzib MO i SB. Mimo że w poszukiwania Pana Inżyniera, który w 1982 roku stał się działaczem Solidarności Walczącej, komunistyczne służby zaangażowały ogromne siły, Lesław Frączek pełnił brawurowo funkcję emisariusza, łącznika między Górnym Śląskiem i Wrocławiem, centralą SW”. List premiera odczytał Czesław Sobierajski, doradca wojewody śląskiego.
Po odprawionym nabożeństwie kondukt żałobny wyruszył na cmentarz parafialny, gdzie pochowano zmarłego.
Polecamy artykuł prof. Adama Dziuroka pt. Znaleźć „Leszka“ w Biuletynie IPN nr 11-12/2006
Cześć Jego pamięci!