E-Księgarnia
Jadwiga Gołdynia urodziła się w 1937 r. we Lwowie. Jako dziecko została wraz z rodziną zesłana do Kazachstanu. Po wojnie zamieszkała w Oświęcimiu. W latach 1960-1998 pracowała jako inspektor szkolenia zawodowego w Zakładach Chemicznych Oświęcim. Tam też w 1980 r. zaangażowała się w organizację i działalność „Solidarności”. Była we władzach tego związku zawodowego w ZChO, redagowała też niezależny biuletyn „Solidarności” zatytułowany „Ozon”.
Tuż po wprowadzeniu stanu wojennego była współorganizatorką wiecu protestacyjnego na terenie kombinatu, za co 14 grudnia 1981 r. została zatrzymana przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa, a dwa dni później internowana. Trafiła do tymczasowego obozu dla internowanych kobiet, urządzonego na terenie więzienia w Cieszynie. Tydzień później decyzję o internowaniu zmieniono na areszt tymczasowy. Zwolniona została 14 stycznia 1982 roku, po uniewinnieniu przez sąd jej i pozostałych aresztowanych działaczy „Solidarności” z ZChO.
Po wyjściu na wolność była kolporterką wydawnictw podziemnych z regionów Małopolska i Podbeskidzie, drukarzem ulotek. Za swą działalność była wielokrotnie zatrzymywana, przesłuchiwana, a w jej domu przeprowadzano rewizje. Trzeba dodać, że w czasie stanu wojennego represje władz dotknęły także jej dwóch synów, Grzegorza i Janusza.
W styczniu 2017 r. Jadwiga Gołdynia za swą niepodległościową działalność została odznaczona Krzyżem Wolności i Solidarności, który w Bielsku-Białej wręczył jej prezes IPN dr Jarosław Szarek. W grudniu tego samego roku otrzymała w Belwederze Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
Cześć Jej pamięci!
Fot. A. Kasprzykowski.