Instytut Pamięci Narodowej Upamiętnienie ks. radcy Franciszka Długosza, więźnia Dachau – Studzionka, 12 kwietnia 2024 - Aktualności -

12 kwietnia 2024 r. w Studzionce upamiętniliśmy śp. ks. radcę Franciszka Długosza, więźnia Dachau. Uroczystość rozpoczęła się mszą święta pod przewodnictwem abp. Adriana Galbasa SAC w kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Studzionce. Po Eucharystii nastąpiło procesyjne przejście na cmentarz parafii, gdzie została złożona urna z ziemią z KL Dachau (miejsca śmierci i pochówku ks. Fr. Długosza) oraz poświęcono symboliczny grób księdza. Grób został ufundowany przez Oddziałowe Biuro Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN w Katowicach.

Instytut Pamięci Narodowej reprezentował Jan Kwaśniewicz, naczelnik Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa w Katowicach.

Uroczystości zostały zorganizowane przez Oddział IPN w Katowicach oraz parafię pw. Wniebowzięcia NMP w Studzionce.

Ks. Franciszek Długosz urodził się 8 stycznia 1874 r. w Kolonii Śliwa, należącej do parafii w Woźnikach. Jego rodzice, Józef i Joanna z d. Długosz, byli rolnikami. Po ukończeniu szkoły ludowej w Woźnikach pomagał w gospodarstwie i równocześnie przygotowywał się do gimnazjum. Zaliczał się do tych blisko dwustu uczniów, których ks. T. Christoph, proboszcz w Miasteczku, w ciągu swego życia kapłańskiego przysposobił do szkoły średniej. W niespełna rok przygotował go tak dobrze, że bez zastrzeżenia został przyjęty do czwartej klasy gimnazjalnej w Bytomiu i tam 19 marca 1895 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. W tym samym roku zgłosił się na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1899 r.

Jego pierwszą placówką wikariuszowską był Poczdam, gdzie skierowany został przez kard. G. Koppa 5 sierpnia 1899 r., a po dwóch latach rozpoczął swoją posługę w Kościele Mariackim w Berlinie. Powrócił na Śląsk 21 września 1905 r. Otrzymał wówczas prezentę na parafię w Gostomii, w pow. prudnickim. Na skutek swojej ożywionej działalności plebiscytowej musiał uchodzić z Gostomii i 6 czerwca 1922 r. przydzielono mu parafię Wniebowzięcia NMP w Studzionce. 5 stycznia 1927 r. został, w uznaniu gorliwej pracy duszpasterskiej i nieposzlakowanej przeszłości, zamianowany radcą duchownym. Jako zwolennik rządów sanacyjnych związał się z NChZP. W 1937 r. został wybrany do Śląskiej Rady Obozu Zjednoczenia Narodowego. Krótko przed II wojną światową wybudował w Studzionce dom parafialny i tam, jako emeryt, chciał spędzić w spokoju swoje ostatnie lata.

Po wybuchu wojny, 9 listopada 1939 r. został aresztowany. Po dwóch tygodniach został zwolniony, ale 2 maja 1940 r. ponownie uwięziony i wywieziony tym razem do Dachau. Zmarł 6 czerwca 1940 r. i następnego dnia został spalony w monachijskim krematorium. Za zasługi dla sprawy narodowej w okresie plebiscytu był odznaczony Gwiazdą Górnośląską i Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Biogram oprac. na podstawie Encyklopedii wiedzy o Kościele katolickim na Śląsku silesia.edu.pl